آرزو دارم حال دنیا خوب شود

امین‌الله رشیدی/ خواننده پیشکسوت/ من تنها هنرمند بازمانده از دو دهه سی و چهل هستم که دستم پر است و نزدیک به 70 اثر از بزرگ‌ترین شاعران و ترانه‌سرایان ساخته‌ام که هیچکدام از آنها اجرا نشده است، آثاری که همچنان طعم و عطر آن دو دهه را دارد؛ دورانی که اوج شکوفایی موسیقی و ادبیات ایران بود. اما امروزه نگاه‌ها و سلیقه‌ها تغییر کرده و به فرهنگ و هنر کشور ما بی‌اعتنایی می‌شود. بارها و بارها به مسئولان رادیو پیشنهاد کردم با توجه به محتوای آثاری که امروزه می‌شنویم و تولیدات نامطلوب رسانه ملی، چه بهتر که این کارها را دراختیار خوانندگانی قرار بدهید که آهنگساز ندارند. حتی حاضرم بدون چشمداشتی این آثار در دست جوانان قراربگیرد تا این کارها خوانده شود... صحبت دراین باره بسیار است و همچنان امیدوارم که روزی صدای من به گوش مسئولان برسد و آثارم به سمع و نظرعلاقه‌مندان...
اکنون که بهاری دیگر از زندگی‌ام را تجربه می‌کنم، آرزو دارم حال دنیا خوب شده و صلح و آرامش در تمام جهان حکمفرما شود. چرا که در این دوسال گذشته، کرونا سرنوشت و سبک زندگی همه مردم دنیا را تغییر داد و آرزوهای همه را نقش برآب کرد. خود من عاشق سفر و گشت‌و‌گذار به دور دنیا بودم و هستم اما درحال حاضر با وجود این مشکلات و شرایط سخت دنیا چگونه می‌توانیم سفرکنیم! نکته دیگر شرایط اقتصادی است. آن زمان که من با همسر و دو دخترم یک ماه به دور اروپا سفر کردیم (1358) تمام هزینه این سفر 50 هزار تومان شد اما اکنون قیمت 5 تا پرتقال 50 هزارتومان است. چه باید گفت شرایط روزگار اینگونه شده است.
در حوزه موسیقی هم برای جوانان آرزومندم هیچ‌گاه ناامید نباشند. اگرچه شرایط به گونه‌ای است که دلخوشی وجود ندارد اما تأکید می‌کنم دل‌شان را خوش کنند و ناامید نباشند. در کشورما جوانان مستعد بسیاری هستند که باید بستر هنرنمایی آنها فراهم شود و این امکان را به‌وجود آورند تا به دنیا معرفی شوند. به گفته اخوان ثالث: «ای کاش می‌شد بدانیم ناگه غروب کدامین ستاره ژرفای شب را چنین بیش کرده است؟... در آخر، صحبت‌هایم را با یک پیام بهاری از هنرور شجاعی به پایان می‌رسانم: زیبا بهار تابناکم... مردم همه گل‌های خود بیرون نهادند/ از ساحت گلخانه‌ها در رهگذارت/ من نیز دور از سردی بی‌رحم دوران/ پرورده‌ام در داغ‌گاه سینه خویش/انبوهی از گل‌های حسرت/عطر تن پر اشک‌شان بادا نثارت»