فرهنگی/ «سینماحقیقت بخش جداگانه‌ای برای مستندهای «حیات‌وحش» در نظر بگیرد» این درخواست که از طرف فرشاد افشین‌پور (مستندساز) مطرح شده می‌تواند به عنوان یک پیشنهاد جدی در سیاستگذاری‌های سال آینده این جشنواره مدنظر قرار بگیرد. بویژه آن که طبق اخباری که بر خروجی سایت خبری این رویداد قرار گرفته به نظر می‌رسد تعداد قابل‌توجهی از آثار متقاضی حضور در شانزدهمین جشنواره سینما حقیقت دارای دغدغه‌های محیط‌ زیستی و حیات‌وحش باشند.
فرشاد افشین‌پور (مستندساز) که با مستند «دنیای وحشی زاگرس» متقاضی حضور در شانزدهمین دوره از جشنواره «سینماحقیقت» است پیشنهاد داده مانند بخش «شهید آوینی» که در کنار بخش‌های مختلف جشنواره «سینماحقیقت» برگزار می‌شود، برای مستندهای «حیات‌وحش» هم بخشی در نظر گرفته شود. او به ایلنا گفته است: «به نظر من چنین اقدامی می‌تواند اشتیاق را در میان فیلمسازان افزایش دهد. من این پیشنهاد را از این جهت می‌دهم که جشنواره «سینماحقیقت» تنها جشنواره‌ای در ایران است که به صورت تخصصی به موضوع آثار مستند می‌پردازد و رسالتی بزرگ دارد.» افشین‌پور تلاش کرده در این مستند با تصویر قابلیت و زیبایی این رشته‌کوه، اطلاعات جامع و کاملی از آن به مخاطب ارائه دهد.
دشمن سرسبزی در «سینما حقیقت»
«اپوش» از دیگر آثار متقاضی در این دسته است. بهمن ابراهیمی در این مستند محیط‌ زیستی، به مشکلات، تخریب‌ها و کم‌آبی‌های کوهستان الوند پرداخته است. او به ایبنا گفته است: «اپوش به معنای دیو و دشمن خرمی و سرسبزی است. افرادی که با تغییر کاربری زمین‌ها، از بین بردن مراتع و... نقش آن دیوی را دارند که باعث نابودی خرمی و سرسبزی این منطقه شده‌ است. من 10 سال است در این منطقه مستندهای محیط زیستی، حیات‌وحش، گردشگری و... ساخته‌ام و الان شاهد این موضوع هستیم، کوهستانی که آب تالاب هورالعظیم در خوزستان و همچنین دریاچه استادان در اصفهان را تأمین می‌کرد، دامنه‌های خود دچار خشکسالی شده است.» این مستندساز در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره اثرگذاری ساخت و نمایش این آثار تأکید کرده است: «من به عنوان یک مستندساز محیط‌ زیست انتقادم را به مدیران و شرایط محیط‌ زیستی پیرامون خود از طریق فیلمی که می‌سازم بیان می‌کنم و دیگر مستندسازان نیز به همین شکل انتقاد خود را عنوان می‌کنند .»
داستان دوران طلایی افغانستان
از دیگر آثار متقاضی حضور در این رویداد مستند «در پس جنگ» به کارگردانی محمدحسین محمودیان است که به یک سؤال مهم پاسخ می‌دهد؛ بر مردم افغانستان چه گذشته که بسیاری از آنها مهاجر هستند؟ این مستندساز درباره موضوع این فیلم مستند توضیح داده است: «این فیلم درباره مردم سرزمین افغانستان است.» مستند با این سؤال آغاز می‌شود که: «بیش از 4 دهه است که مهاجران افغانستانی را در ایران می‌بینیم‌. بر این مردم چه گذشته که امروز بسیاری از آنها مهاجر هستند؟»
جلسه مشترک مستندسازان و نمایندگان پروژه‌های بزرگ
طبق مصوبه هیأت دولت، دستگاه‌های اجرایی ملزم به مستندنگاری و ثبت تصویری طرح‌ها و پروژه‌های مهم کشور ‌شده‌اند. به‌منظور پیگیری این طرح و فراهم شدن شرایط تعامل و همکاری بین وزارتخانه‌ها و مستندسازان، در مرکز گسترش، جلسات متعددی با حضور محمد حمیدی‌مقدم مدیرعامل و هیأت مدیره‎های قبلی و جدید انجمن‌های صنفی تهیه‌کنندگان و کارگردانان سینمای مستند برگزار شد و یکی از مطالبات جدی هر دو صنف اجرایی شدن این مصوبه و ایجاد بستر مناسب برای تعامل سازمان سینمایی و مرکز گسترش با وزارتخانه‌ها بود تا روند اجرایی شدن این طرح تسهیل و تسریع شود. حالا آن‌طور که در خبرها آمده، قرار است در شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت»، اولین جلسه مستقیم روابط عمومی‌های وزارتخانه‌های نیرو، توانیر، نفت، راه و شهرسازی، شرکت ملی گاز ایران، صنعت، معدن و تجارت و... با مستندسازان برگزار شود.

گروه فرهنگی/ روز دانشجو فرصت خوبی است برای بررسی بخشی از آنچه که در حوزه کتاب‌های دانشگاهی شاهد هستیم؛ عرصه‌ای که گوشه‌ای از پیشرفت‌‌های آن را می‌توان در خلال برگزاری جوایزی همچون جشنواره ملی کتاب دانشجویی مشاهده کرد. در گپ‌وگفت امروز «ایران» با حامد علی‌اکبرزاده که دبیری بیست‌ونهمین دوره این رویداد علمی را برعهده داشته، نکاتی را درباره وضعیت کتاب‌های دانشگاهی و تغییراتی که حاصل شده می‌خوانیم.
روند رو به رشد بخش تألیفی آثار دانشگاهی
دانشجویان سراسر کشور امسال شاهد برگزاری دوره دیگری از جشنواره ملی کتاب سال دانشجویی بودند، رویدادی علمی که به گفته برگزارکنندگانش بهانه‌ خوبی برای تشویق جوانان سرزمین‌مان به تحقیق و نوشتن است. حامد علی‌اکبرزاده، دبیر علمی این دوره از جشنواره در تشریح برخی تفاوت‌هایی که بیست و نهمین دوره در مقایسه با سال‌های قبل داشته به «ایران» می‌گوید: «تفاوتی که برای خود من مشهود بود این است که برخلاف سال‌های قبل که بحث ترجمه پررنگ‌تر بود امسال کارهای تألیفی نمود بیشتری داشتند چرا که شاهد جسارت بیشتر جوانان برای تحقیق و انتشار نتایج فعالیت‌‌های علمی‌شان بودیم. این اتفاق خوبی است که البته در یکی دو سال رخ نداده و در نتیجه طی فرایندی قابل توجه بوده است.»به گفته علی‌اکبرزاده نتایج تقویت تدریج آثار تألیفی در حوزه کتاب‌های دانشگاهی که طی برگزاری جشنواره ملی کتاب سال دانشجویی در سال‌جاری رخ داده را بیش از همه می‌توان در ارتباط با کتاب‌های گروه علوم‌انسانی دید. او ادامه می‌دهد: «هر چند این رشد شیب آرام و کندی را سپری می‌کند اما نویدبخش اتفاقات خوبی در آینده است. نکته مهم دیگر این است که حتی در بحث ترجمه هم شاهد انتخاب‌های هوشمندانه‌تری بودیم. مترجمان دیگر بدون هیچ اما و اگری دست به کپی‌برداری صرف نزده بودند! سراغ آثاری رفته بودند که در آنها به بعضی مباحث علمی با نگاه انتقادی پرداخته شده بود.»اینکه چه عامل یا عواملی سبب شکل‌گیری این تغییر در بحث تألیف شده سؤالی است که اکبرزاده در پاسخ به آن می‌گوید: «شاید برخی به بحث دسترسی راحت‌تر به منابع مرجع و از سویی تازه‌های نشر جهان به لطف برخورداری از تکنولوژی‌های نوین ارتباطی و همچنین فضای مجازی اشاره کنند. منکر اثرگذاری موارد یاد شده نیستم، اما مسأله اینجاست که دسترسی به دنیای مدرن و اینترنت که ماجرای تازه‌ای نیست! نکته‌ای که به نظر خودم اثرگذار بوده عزمی است که در نتیجه برخی سیاستگذاری‌ها شکل گرفته است.»اکبرزاده معتقد است که تلاش جامعه دانشگاهی طی سال‌های اخیر برای اینکه در عرصه کتاب تنها مقلد صرف نباشیم به دانشجویان نوعی خودآگاهی بخشیده و از طرفی کمک کرده که جسارت قلم به دست گرفتن و نوشتن پیدا کنند. او ادامه می‌دهد: «مورد نویدبخشی که به آن اشاره شد یک مقدمه برای شروع کارهای مؤثر است و در این مرحله نباید انتظار نامعقولی داشته باشیم و بهتر است که به جوانان فرصت کافی برای رشد و درخشش بدهیم.»دبیر جشنواره ملی کتاب سال دانشجویی با اشاره به اوضاع و احوال این روزهای کشورمان تأکید می‌کند: «آنچه بیش از همه سبب امیدواری برای آینده کتاب‌های علمی و دانشگاهی شده این است که این گام مهم درست زمانی برداشته شده که شاهد سیاه‌نمایی و تلاش برخی برای ناامید ساختن جوانان و سیطره بی‌انگیزگی بر جامعه هستیم. من منکر مشکلاتی که در زمینه کتاب‌های دانشگاهی با آنها روبه‌رو هستیم نیستم؛ منتهی تأکید دارم که در کنار صحبت از کاستی نباید شور و شوق حاکم بر جامعه دانشجویی را نادیده بگیریم.»
سهم قابل توجه زنان از نشر کتاب‌های دانشگاهی
با وجود تأکیدی که این مسئول دانشگاهی بر دریافت تعداد قابل توجهی از آثار تألیفی- تحقیقی دانشجویان در سال‌جاری دارد می‌گوید که در کنار تلاش برای ترویج گفتمان علمی نباید از برخی ضرورت‌ها در راستای ارتقای هرچه بیشتر این بخش از عرصه کتاب غفلت کرد. اکبرزاده ادامه می‌دهد: «در این راستا جهاد دانشگاهی که متولی برگزاری این جشنواره است عملکرد خوبی داشته، ولی برای موفقیت هرچه بیشتر نیازمند همراهی دیگر سازمان‌ها و حتی همکاری وزارتخانه‌ها نیز هستیم. این قبیل اقدامات کارهایی نیست که به تنهایی سرانجام پیدا کند.» نکته جالب توجه درباره برگزاری این قبیل جشنواره‌ها تلاش برای جلب نظر نخبه‌های جوان کشورمان به انجام کارهای تحقیقی و انتشار نتایج‌شان برای دسترسی عموم علاقه‌مندان به آثار آنان است. اکبرزاده تأکید دارد که تلاش برای نخبه‌پروری و از طرفی کشف استعداد‌های جوانان نباید تنها به یکی دو جشنواره محدود شود و به مجموعه‌ای از حمایت‌ها و کارهای هدفمند نیاز است. گفتنی است که جوایز تقدیری و برگزیده جشنواره ملی کتاب سال دانشجویی امسال تنها به دست دانشجویان پسر نرسیده و در این رابطه دختران هم کارهای قابل تأملی انجام داده‌اند و آن‌طور که آمار نشان می‌دهد نسبت آثار این دو گروه تقریباً برابر است. اکبرزاده در پایان تصریح می‌کند: «برخلاف آنچه برخی تأکید دارند نشان بدهند، بخشی از جامعه علمی‌مان به دست خانم‌ها اداره می‌شود و آنان طی دهه‌های اخیر سهم قابل توجهی از دستاوردها را به اسم خود ثبت کرده‌اند.»

فرهنگی/ سیمای دانشجو در سینمای ایران عموماً در سینمای اعتراضی تصویر شده است. به‌دنبال تغییرات سیاسی و فرهنگی در سطح جامعه، بخش زیادی از این دغدغه‌ها در قالب مطالبات دانشجویی در فیلم‌ها مطرح شده‌اند؛ «متولد ماه مهر»، «اعتراض»، «نیمه‌پنهان» و... از جمله این فیلم‌ها است. در بخش دیگر این آثار تصویر غالبی از فضای دانشگاه دیده نمی‌شود و بلکه دانشجو بودن کاراکتر برای فهم شخصیت و در خدمت روایت داستان است.
 «دو زن»
 از جمله آثاری که تأثیر دانشجو بودن کاراکتر فیلم به مفاهیم داستان کمک کرده «دو زن» تهمینه میلانی است. نیکی کریمی در نقش فرشته، دانشجویی که در هیاهوی انقلاب فرهنگی و تعطیلی دانشگاه و ازدواج با شوهری مستبد، از تحصیل بازمانده، در دسته زنان ستیزنده سینمای ایران قرار می‌گیرد که در پی ایجاد تغییر و رسیدن به حقوق خود هستند. «دو زن» از موفق‌ترین فیلم‌های تهمینه میلانی است که سیمرغ بهترین فیلمنامه را برای او به ارمغان آورد و دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول زن را از آن نیکی کریمی کرد.
 «پری»
در بخش قابل توجهی از‌کارنامه بازیگری نیکی کریمی، حضور در نقش دانشجو دیده می‌شود. او علاوه بر «دو زن» در «نیمه ‌پنهان» تهمینه میلانی و «دختران انتظار» رحمان رضایی در نقش دانشجو ظاهر شده است. «پری» دوازدهمین فیلم بلند سینمایی داریوش مهرجویی یکی از ماندگارترین نقش‌آفرینی‌های نیکی کریمی در همین دسته است. فضای این فیلم هم اگر چه ارتباط چندانی به فضای دانشگاه ندارد اما دانشجو بودن شخصیت به شناخت و درک بهتر آن کمک می‌کند. دغدغه‌های فلسفی و عرفانی مهرجویی در شخصیت پری تبلور دارد؛ دانشجوی جست‌وگوی که با خواندن کتاب سبز کوچکی درباره سلوک عارف گمنامی در قرن پنجم، دچار تحولات فکری و خواهان مراتب معنوی بالاتر می‌شود.
 «متولد ماه مهر»
 سال 78 در ایامی که جامعه در تب و تـاب سیـاست بـــود و جــریـــان جــــنبـش‌هــــای دانشـــجویـی در کانون توجه قرار داشت، احمدرضا درویش انتقادی‌ترین فیلمش را در دانشکده علوم اجتماعی علامه طباطبایی ساخت. بخش زیادی از داستان در فضای دانشگاه می‌گذرد و موتور محرکه قصه درخواست طرح جداسازی دانشجویان دختر و پسر است که در قالب بیانیه‌ای از سوی تعدادی از دانشجویان درخواست شده. این اقدام که با اعتراض مخالفان همراه است باعث ایجاد تنش در رابطه عاطفی دانیال و مهتاب می‌شود که هر کدام نماینده‌ طیفی از جامعه هستند. هدف فیلمساز نقد ماجرای راستی و اعتقاد شخصیت‌ها به آرمان‌هایشان است و دانیال با بازی محمدرضا فروتن نماینده طیف اصیل نیروی ارزشی است که در زمانه تهدید و خالی کردن میدان پای آرمان‌هایش می‌ایستد. او که امضایش بدون اطلاع خودش پای بیانیه بوده، در شرایطی که هیچ یک از امضا کنندگان بیانیه جرأت ایستادن پای درخواست‌شان را ندارند، نه برای دفاع از بیانیه بلکه برای دفاع از ارزش‌هایی که در دوران دفاع مقدس برای آن جنگیده، پای آن می‌ایستد.
 «عصبانی نیستم»
شخصیت‌اصلی «عصبانی‌نیستم» نمـاینده نسـلیاز دانشجویان معترضی است که به ناامیدی رسیده‌اند و فکر می‌کنند جامعه با آنها سر سازگاری ندارد. این فیلم که در سال 92 ساخته شد و پس از چند سال توقیف در سال 97 به اکران عمومی درآمد اشاراتی به وعده‌های رئیس‌جمهور دولت وقت، وضعیت دانشجویان اخراجی و حوادث سیاسی آن سال‌ها دارد. نوید داستان « عصبانی نیستم» دومین تجربه کارگردانی رضا درمیشیان با بازی نوید محمدزاده دانشجوی ستاره‌دار و اخراجی است که از محل کارش اخراج شده، معرف و ضامن ندارد و قادر به تهیه گواهی عدم خلافی نیست. او تلاش می‌کند برای فراهم آوردن حداقل شرایط زندگی و از دست ندادن همکلاسی و دختر مورد علاقه‌اش، در رویارویی با جامعه کم نیاورد و در جامعه‌ای که همه چیز در آن با دلالی و رانت پیش می‌رود رفتار متعادلی نشان دهد.
 «دل‌شکسته»
 «دل شکــسته» فیــلم موفــقی در ســینمــای ایــران محسوب نــمی‌شــود امــا موضوعش به صورت مستقیم به دانشگاه ربط پیدا می‌کند و در فضای دانشجویی مفاهیم دینی و اجتماعی را به مخاطب نشان می‌دهد. دو دانشجو که از نظر فکری هیچ شباهتی با هم ندارند به اصرار استاد دانشگاه مجبور می‌شوند تحقیق دانشگاه‌شان را با هم انجام دهند و این همراهی سبب می‌شود به تفاهم دلنشین و البته آرمانی برسند. جذابیت «دل‌شکسته» به همین تقابل دو فرهنگ است. امیرعلی با بازی شهاب حسینی پسری از یک خانواده مذهبی است که پدرش شهید شده و نفس (بیتا بادران) دختری از خانواده ثروتمند با نوع نگرش اجتماعی متفاوت است. علی رویین‌تن کارگردان فیلم تلاش کرده با تصویر عشق در بستر فیلمی جامعه‌شناسانه، مفاهیم همبستگی را نشان دهد. شهاب حسینی که با بازی قابل قبول نقش امیرعلی را باورپذیر کرده، در این باره گفته: «وقتی دل شکسته را می‌بینیم، باید این نتیجه را بگیریم که در نهایت، همه به یک هدف و پایان مشترک مــی‌رسیـــم و چـــاره‌ای جز این نــــداریم تا با تفاهم و الــبته عشق، کـــنار همدیــگر باشیم و زندگی کنیم.»

حسین جمالی / نویسنده و کارگردان تئاتر: ساده بگویم که تئاتر برای من یعنی دانشگاه و دانشگاه برای من یعنی تئاتر. دو مقوله‌ای که هیچ‌وقت، حتی با اینکه سال‌هاست از محیط دانشگاه جدا شده‌ام برایم قابل تفکیک نیستند و هنوز هم بر همان روش‌های کارگاهی و تجربی کارم را پیش می‌برم و هر بار که کاری را می‌خواهم آغاز کنم باز تصویر آن روزها جلوی چشمم می‌آید. این تصویر بخصوص در چنین روزی، من را تا روزهای زیبایی که در تئاتر دانشگاهی کارم را آغاز کردم، می‌برد و اشتیاق تازه‌ای را درباره تئاتر و دانشگاه نوشتن در من ایجاد می‌کند. می‌خواهم چیزی که همیشه گفته‌ام را یک‌بار دیگر بنویسم که حرفی مهم است و مثل خاطره‌ها باید به آن توجه کرد: تئاتر دانشگاهی یک فرصت برای زایش فرم و محتوای تازه است، تا از دور یا نزدیک‌ترین شهرها، انگیزه‌ها و اشتیاق‌هایی که جوان‌ها با خود به این فضاهای آکادمیک می‌آورند جدی گرفته شود و نتیجه‌اش بشود شور و شعوری که در قالب یک اثر نمایشی به صحنه برده می‌شود. بهتر بگویم، آن‌طور که جوان‌ها از شهرهای مختلف برای تحصیل و خودسازی در رشته‌های متفاوت بینش‌ها و فرهنگ‌های بومی خود را با هم و کنار هم در سالن‌های تمرین و صحنه‌های اجرا به منصه‌ظهور می‌رسانند معجونی است از سنت و مدرنیته. هنرمند تئاتر دانشگاهی، جوان، خلاق و پر از انرژی است. ترسی از مکاشفه و آفریدن صحنه‌های بدیع و شگفت‌‌انگیز ندارد. به توان خود تکیه می‌کند و اندیشه ناب خود را بر صحنه‌های پژوهیده‌اش تمرین و اجرا می‌کند. تئاتر دانشگاهی بر تفکر تازه متکی است و هنرمند این نوع از تئاتر با تمام وجود تلاش دارد تا خودش را بالا بکشد و ضمن این بالاکشیدن‌های هنرمندانه موجودیت پاک و انسانی‌اش را با نور و رنگ و آهنگ و حرکت به جهان پیرامونش نشان دهد. از خودم می‌پرسم: آیا تئاتر در طول تاریخ هدفی غیر از این داشته است؟ دانشجویان فهیمی که وقت و عمر جوانی خود را در پلاتوهای کوچک با کمترین امکانات زندگی می‌کنند و به تمرین گفتارها و حرکت‌های نمایشی بسنده نمی‌کنند و حقوق خود را به جای گیشه‌ها از تاریخ پیش‌رویش و آینده نزدیک طلب می‌کنند، چیزی جز اضافه کردن به تئاتر و آینده با خود ندارند. برای من که هنوز خود را دانشجو می‌‌دانم این یعنی خود زندگی... چرا که تئاتر تنها یک شغل نیست. تئاتر وسیله‌ که نه، هدفی مهم برای شناخت خود و جهان پیرامون است؛ تلاشی پیگیر برای آفریدن اثری‌ است که با آن ببیند، بشنود، بگوید و دیگران را هم دعوت کند به این میهمانی. ارزش تئاتر دانشگاهی بیش از هر مقوله دیگری – که همه آنها هم البته با ارزش‌اند- شور و اشتیاق خستگی‌ناپذیری هنرمندانش است. دانشگاه‌ها و فعالیت هنری در دانشگاه رنگ‌بندی زیبایی از طیف افرادی اعم از –به اصطلاح- تئاتری‌ها و غیرتئاتری‌ها را با عنوان زیبایی به نام تئاتر گرد هم جمع می‌کنند تا به طرزی نامحسوس، مکالمه اجتماعی شکل یافته از بینش‌ها در قالب هنر تئاتر شکل بگیرد. ارتباط‌های فرهنگی را شکل می‌دهد، خانه‌های دانشجویی، کافه‌های دانشجویی، پاتوق‌ها و خوابگاه‌های دانشجویی جایی برای تبادل افکار متعال، جایی برای تئاتر آینده است؛ و این حرف کمی نیست. به همین دلیل از دوران دانشجویی تا امروز با خودم قرار گذاشتم «تا همیشه دانشجو بمانم.»

انتشار خاطرات مردم کرمانشاه از شهادت سردار سلیمانی

کتاب «چَمَری برای پهلوان» خاطرات مردم کرمانشاه از ایام شهادت حاج‌قاسم سلیمانی با تحقیق فریبا کرمی و تدوین مریم فخریان و زهره مؤمنی نوقابی توسط انتشارات راه یار به‌تازگی منتشر و راهی بازار نشر شده است. به گزارش مهر، در بخشی از این کتاب با عنوان «اگر سردار نبود» می‌خوانیم: «این رنج، هیچ تفسیری نداشت. بعد از سردار، دنیا برایم تاریک شده بود. بیش از همه به خودم و کسانی که در قصرشیرین زندگی می‌کردند، حق می‌دادم که عزادار سردار باشند! شاید برای اینکه ما نزدیک‌ترین نقطه به مرز بودیم و با گوشت و پوست و استخوانمان ناامنی را تجربه کرده بودیم. یک بار داعش تا نزدیکی‌های ما آمده بود. مردم شب تا صبح نخوابیدند. صدای تیر و تفنگ، لحظه‌ای قطع نمی‌شد. به‌وضوح خطر را احساس می‌کردیم. دوازده نفر داعشی به روستای امام حسن(ع) بالاتر از قصر شیرین آمده بودند. فامیل‌هایی که آنجا داشتیم، زنگ می‌زدند و می‌گفتند: «از ترس نمی‌توانیم بیرون بیاییم و رفت و آمد کلاً قطع شده.» تا اینکه نیروهای نظامی وارد عمل شدند و داعشی‌ها نتوانستند جلوتر بیایند. مادرم همیشه برای سردار دعا می‌کرد و می‌گفت: «خدا کمکش کند، اگر سردار نبود. معلوم نبود چه اتفاقی می‌افتاد؟» این کتاب با ۱۵۰ صفحه، شمارگان هزار نسخه و قیمت ۴۰ هزار تومان عرضه شده است.

محمود زند مقدم درگذشت

محمود زند مقدم، نویسنده و پژوهشگر پیشکسوت در ۸۴ سالگی از دنیا رفت. به گزارش ایسنا، زمان مراسم تشییع و خاکسپاری این نویسنده هنوز قطعی نشده اما در قطعه نام‌آوران بهشت‌زهرا(س) به خاک سپرده خواهد شد. وی متولد سال ۱۳۱۷ بود و دوره لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی را در دانشگاه تهران گذراند و مدرک دکترایش را در رشته برنامه‌ریزی منطقه‌ای از دانشگاه دورهام انگلیس اخذ کرد. با مدرک «دکترای برنامه‌ریزی منطقه‌ای» از انگلیس، سفرهای خود به بلوچستان را از ۱۳۴۲ شروع کرد. محمود زند مقدم اولین‌بار به درخواست سازمان برنامه‌ و بودجه برای بررسی وضع درآمد و هزینه‌ خانوار بلوچ و پس از آن در سمت رئیس دفتر برنامه‌ و بودجه در زاهدان و رئیس مرکز مطالعات و پژوهش‌های خلیج فارس و دریای عمان انجام خدمت کرد. زند مقدم باقی سال‌های زندگی را با هزینه‌ شخصی در سفر به بلوچستان گذراند. از جمله آثار او می‌توان به مجموعه هفت جلدی «حکایت بلوچ»، «از سرزمین بی‌پرنده تا قلعه»، «کره خر و نوردبون»، «آدم‌های سه قران و صناری» و «قلعه» اشاره کرد.

بازدید رایگان دانشجویان از برج آزادی

بازدید دانشجویان از برج آزادی همزمان با فرا رسیدن روز دانشجو رایگان شد. به گزارش روابط عمومی برج آزادی، به مناسبت فرا رسیدن روز دانشجو، این قشر فرهیخته می‌توانند امروز چهارشنبه 16 آذر با ارائه کارت دانشجویی بلیت برج آزادی را به صورت رایگان تهیه کرده و از سالن ایران‌شناسی، موزه دوربین‌های عکاسی، نگارخانه‌ها، طبقات سازه رأس برج و... بازدید کنند. برج آزادی، اصلی‌ترین و یکی از نمادهای شهر تهران است. این بنا در سال ۱۳۴۹ خورشیدی، توسط حسین امانت معمار ایرانی ساخته شد. معماری برج، تلفیقی از معماری هخامنشی، معماری ساسانی و معماری اسلامی است. مجموعه آزادی از ساعت 9 تا 19 میزبان گردشگران است.

معرفی هیأت بازبینی «تئاتر فجر» ۴۱

حجت‌الله ناظری مدیر دبیرخانه و مدیر اجرایی چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر از آغاز بازبینی نمایش‌های ارسال مستقیم رقابت بزرگ صحنه‌ای جشنواره خبر داد. مدیر دبیرخانه و مدیر اجرایی چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر با اعلام این خبر گفت: طبق گاه‌شمار فراخوان چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر بازبینی‌ها از ۱۵ آذر شروع می‌شود. ناظری در توضیح این بخش از جشنواره افزود: این بازبینی‌ها ویژه بخش مسابقه بزرگ نمایش‌های صحنه‌ای (ارسال مستقیم) به جشنواره است که از ۱۵ آذر آغاز و به صورت فشرده تا ۳۰ آذر ادامه خواهد داشت. مسئول دبیرخانه و مدیر اجرایی جشنواره درباره شیوه برنامه‌ریزی بازبینی‌ها عنوان کرد: استان‌ها بر اساس اولویت‌های قرعه‌کشی در دبیرخانه جشنواره در جدول بازبینی قرار داده شدند. وی در پایان درباره معرفی اعضای هیأت بازبینی جشنواره چهل و یکم تئاتر فجر گفت: گروه بازبینی این دوره از جشنواره را حسینعلی شوندی، محمدرضا آزاد و سیدمصطفی موتورچی تشکیل می‌دهند. چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر به دبیری کوروش زارعی همزمان با ایام جشن‌های پیروزی انقلاب اسلامی ایران در بهمن ۱۴۰۱ برگزار خواهد شد.