هورالعظیم در آستانه احتضار

این تصویر تلخ را جاده‌سازی شرکت‌های نفتی از هورالعظیم به جا گذاشته است. پیش از آن هم که وزارت نیرو سدهای متعددی روی رودخانه کرخه بست و نفس هورالعظیم به شماره افتاد تا به یکی از کانون‌های بحرانی ریزگرد داخلی تبدیل شود. تالاب‌ها را ریه سرزمینی می‌دانند اما هورالعظیم تنها ریه خوزستان نبود. منبع ایجاد شغل و درآمد برای ساکنانش هم بود. هرچند گرد و غبار هورالعظیم تنها به آبادان و خوزستان محدود نمی‌شود و استان‌های اطراف را هم درگیر می‌کند اما سدسازی و جاده‌سازی شغل آبا و اجدادی محلی‌ها را هم از آنها گرفت. بومی‌ها از ماهی‌ها و پرندگان تالاب سهمی داشتند. ورود گردشگر به منطقه هم رنگ دیگر به سفره آنها داده بود. حالا خشک شدن تالاب به‌دلیل عدم پرداخت حقابه، شغل بومی گاومیش داران را هم تهدید می‌کند. هورالعظیم در سال‌های اخیر 40 هزار رأس گاومیش را تغذیه می‌کرد.
براساس گفته محمد جواد اشرفی مدیرکل حفاظت محیط‌ زیست خوزستان در حال حاضر ۶۳ درصد از تالاب هورالعظیم آب دارد و با توجه به کاهش بارندگی و تنش آبی در بالادست حوضه کرخه، آبی که باید به هورالعظیم برسد جوابگوی نیازهای تالاب نیست و در صورت کشاورزی در حوزه کرخه در تابستان پیش رو بحران‌هایی همچون مرگ و میر آبزیان وجود دارد. دو سوم تالاب هورالعظیم در عراق قرار دارد. بخشی از آن در زمان جنگ تحمیلی توسط عراق خشک و به میدان مین تبدیل شد. بعد از آن هم سدسازی ترکیه نفس تالاب هورالعظیم را در عراق گرفت هرچند با‌وجود این اقدامات مخرب بخش عراقی حال بهتری نسبت به بخش ایرانی دارد.