آزمون هنر و تجربه

فرشاد اکتسابی
مستندساز
تأسیس گروه اکران هنر و تجربه فرصتی برای نمایش صدها فیلم سینمایی، مستند، کوتاه و انیمیشن متفاوت و تجربه‌گرا ایجاد کرد. فعالیت این گروه حتی اگر به لحاظ اقتصادی سودآور هم نباشد، حرکتی فرهنگی و ارزشمند است. برای ارزیابی میزان موفقیت نباید همیشه به‌ عنوان بنگاه اقتصادی به آن نگاه کرد و با مبنای سودآوری اقتصادی ثمره فعالیت آن را سنجید، بلکه یک حرکت فرهنگی اثرات مثبت هنری، فرهنگی و اجتماعی برای سینماگران و مخاطبان جدی سینما به ارمغان می‌آورد که ممکن است تأثیرش برای آیندگان خیلی بیشتر از درآمد مالی باشد. بر این اساس استمرار فعالیت گروه اکران سینمای هنر و تجربه به‌شدت برای سینمای ایران لازم و ضروری است اما برای رسیدن به نتایج بهتر باید آزمون و خطا کرد. قرار گرفتن گروه هنر و تجربه ذیل مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی را به‌عنوان یک محک و یک آزمون در نظر بگیریم؛ باید دید از این واگذاری چه تحولی صورت می‌گیرد. این مرکز بیشتر به‌عنوان بازوی تولید فعالیت کرده است ،این که نظارت بر تولید و پخش زیر نظر یک مدیریت واحد قرار بگیرد به اعتقاد من اتفاق خوبی است و باعث ایجاد تعامل و هماهنگی می‌شود.
این گونه برای مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی انعکاس اکران آثار در جامعه مشخص‌تر می‌شود و در نتیجه به سمت تولیداتی می‌رود که در ارتباط با مخاطب موفق‌تر بوده‌اند. اگر فیلمی با موضوع حاد اجتماعی با اقبال مخاطب رو به رو شود مرکز بیشتر بر تولید و حمایت از مستندسازانی متمرکز می‌شود که در این حوزه کار می‌کنند. مستندسازها چشم نگران جامعه هستند و سراغ موضوعاتی می‌روند که دغدغه جامعه است. اگر اثری مورد توجه مخاطب آن هم مخاطبان خاص این حوزه قرار بگیرد نشان دهنده این است که به دغدغه آنها پرداخت شده و حرف دل آنها را گفته است. عجین شدن تولید و پخش تحت نظر یک مدیریت پل ارتباطی خوبی با مخاطب می‌سازد. وقتی فیلمی با اقبال مخاطب مواجه شود بیشتر روی این نوع از سینما سرمایه‌گذاری می‌کنیم تا این که از ژانرها و موضوعاتی حمایت کنیم که مخاطب ندارد، البته که فاکتور فروش در سینمای مستند با سینمای داستانی متفاوت است. فروش بالای فیلم های کمدی بر مبنای سرگرمی‌سازی است اما در سینمای مستند سرگرمی مؤلفه تعیین‌کننده نیست ،بلکه جنبه پاسخگویی به مخاطب مهم است. با امید به این که در فصل جدید فعالیت گروه هنر و تجربه برنامه نمایش فیلم‌ها نظم و سامان بیشتری داشته باشد. از نگاه من پراکندگی سانس نمایش فیلم‌ها ایرادی ندارد، چرا که هنر و تجربه مخاطبان خاص خودش را دارد و تماشای هر فیلمی با انتخاب آگاهانه صورت می‌گیرد؛منتها در برنامه‌ریزی برای سانس‌ نمایش فیلم‌ها تناسب زمان لحاظ شود و این گونه نباشد که همه سانس‌ها به ساعات ابتدایی روز یا پایانی شب موکول شود. بهتر است برای نمایش این آثار با سینماهایی قرارداد پخش بسته شود که در مراکز فرهنگی قرار دارند یا به لحاظ فرهنگی مرکزیت دارند؛ همان محدوده‌هایی که قشر فرهنگی رفت و آمد دارند، محیط کارشان است یا دانشگاه‌شان در آن مناطق قرار دارد.