تورنتو استار (کانادا):
متخصصان عفونی کانادا هشدار داده‌اند، اگر پروازها از سر گرفته شود، افراد بیشتری به کووید 19 مبتلا می‌شوند که این مسأله می‌تواند منجر به شروع موج دوم کرونا در کانادا شود و نه تنها بر سلامتی که بر اقتصاد این کشور هم تأثیر بگذارد.

پاک بنکر (پاکستان):
سازمان توسعه همکاری اقتصادی جهانی امریکا موافقت کرده کمک اقتصادی به پاکستان را در اولویت اقدامات خود قرار دهد. بویژه که کرونا باعث شده پاکستان توان صادرات نداشته باشد. در حالی که پیش از این به دنبال تنوع محصولات صادراتی خود بود.

نیویورک تایمز(امریکا):
در ژاپن هم اعتراض‌های ضد نژادپرستی همچون سراسر جهان به دلیل قتل جورج فلوید ادامه دارد. اما حضور ژاپنی­ ها در این اعتراض ­ها متفاوت است. در واقع آنها با شرکت در تجمع ­ها خواهان ایجاد تغییراتی در قوانین خود هستند که به نژادپرستی در کشورشان پایان دهد.

زهره صفاری
خبرنگار
نزدیک به 78 درصد مشارکت کنندگان در رفراندوم یک هفته‌ای روسیه، با رأی «آری» به اصلاحات قانون اساسی، بر امکان ابقای «ولادیمیر پوتین» در رأس حاکمیت سرزمین تزارها تا سال 2036 مهر تأیید زدند. به گزارش شبکه خبری «بی‌بی‌سی»، این رفراندوم که با توجه به شیوع کرونا برای نخستین بار به مدت یک هفته به صورت آنلاین و حضوری انجام شد و با مشارکت 65 درصد شهروندان روسی، با 77.9 درصد رأی موافق و 21.3 درصد رأی مخالف به تصویب رسید، طبق پیش‌بینی‌ها صدای مخالفان قدرتمندترین مرد روسیه را درآورد تا با زیر سؤال بردن صحت این رأی‌گیری، برای مخدوش کردن مشروعیت و جایگاه «پوتین» در میان مردم تلاش کنند.
اما نتیجه این رفراندوم برای ساکنان کاخ کرملین یک «پیروزی» به شمار می‌رود و «پوتین» نیز که با توجه به آگاهی از نتایج انتخابات آنلاین، روز چهارشنبه پیروزمندانه و پرغرور پای صندوق رأی حاضر شد، در پیامی از حمایت و اعتماد مردم کشورش تشکر کرد و گفت: «شما با این حضور و رأی، نه تنها سیستم سیاسی کشور را تقویت کردید که بر حاکمیت قدرتمندانه و تمامیت ارضی کشور صحه گذاشتید. از شما سپاسگزارم.»
حمایت از «پوتین» در شهرهای بزرگ
براساس آرای تفکیک شده مناطق مختلف روسیه 65 درصد رأی دهندگان در مسکو و 77.6 درصد مشارکت کنندگان در سن پیترزبورگ به اصلاحات «پوتین» رأی «آری» دادند. به گزارش «گاردین»، اکثریت مطلق آرای منفی در 85 منطقه روسیه متعلق به منطقه خودمختار «ننتس» در شمالی‌ترین نقطه این کشور بود که 55 درصد معترضان در خیابان‌ها را نیز تشکیل می‌دادند.
اما در مقابل منطقه خودمختار «چچن» به رهبری «رمضان قادرف» حمایت 98 درصدی از رئیس جمهور و سیاست‌های آن را نشان دادند. به طور کلی منابع رسمی روسیه از حمایت 80 درصدی مناطق غربی این کشور از رفراندوم خبر دادند؛ شرایطی که «دیمیتری پسکوف» سخنگوی «پوتین» پیش‌بینی آن را دشوار خوانده بود: «این میزان مشارکت و حمایت غیرقابل پیش‌بینی بود.» «قادرف» رهبر چچن نیز گفت: «پیام این رفراندوم به مخالفان واضح است: پوتین هیچ جایی نمی‌رود. او تا همیشه رئیس جمهوری روسیه خواهد ماند.»
بنابر اعلام «هندوستان تایمز»، «نارندرا مودی»، نخست وزیر هند نیز نخستین مقام بین‌المللی بود که این موفقیت را در تماسی تلفنی به پوتین تبریک گفت. ناظران بر این باورند این اتفاق برای هند با توجه به قراردادهای تسلیحاتی با روسیه و همراهی این کشور در مناقشات با چین بسیار حائز اهمیت است.
همدستی مخالفان داخلی با غربی‌ها
هنوز چند ساعت از اعلام این پیروزی نگذشته بود که مخالفان کرملین با ادعای اینکه نبود نظارت افراد مستقل بر روند رفراندوم، نتایج را با شک و شبهه‌هایی همراه کرده، به «پوتین» تاختند و در حالی که هیچ آلترناتیوی برای جانشینی او ندارند، حاکمیت او تا سال 2036(درصورت رأی در دو دوره انتخابات آتی روسیه) را به نقد کشیدند. «الکسی ناوالنی»، فعال سیاسی و منتقد ارشد کرملین با توصیف این پیروزی به عنوان «دروغ بزرگ» مدعی شد: «این نتیجه رأی واقعی مردم نبود.»
سخنگوی وزارت خارجه امریکا نیز با اشاره به دوران طولانی حاکمیت «پوتین» در روسیه مدرن، دولت پوتین را به اعمال زور و تهدید برای حضور در رفراندوم متهم کرد: «صحت این رأی‌گیری با توجه به گزارش اجبار کردن مشارکت کنندگان، سرکوب مخالفان اصلاحات و محدودیت ناظران مستقل زیر سؤال است.»
اما اتهام‌زنی غربی‌ها به مهر تأیید اکثریت مردم روسیه به حضور «پوتین» و اصلاحات پیشنهادی او به همین جا ختم نشد و پای تیم مستقل نظارت بر انتخابات روسیه (گالوس) را به میان کشاندند. این گروه که با موضعی کاملاً منتقدانه وارد معرکه شد ممنوعیت حضور مخالفان در کمپین‌های رسانه‌ای، غیرقانونی بودن اصول رأی‌گیری آنلاین و حضور ناظران دولتی در پایگاه‌های انتخاباتی را نقض دموکراسی و نابودی حق مردم دانست.
در شرایطی که منتقدان کرملین مدعی بودند دولت با تطمیع مالی معلمان، پزشکان، کارگران دولتی و حتی سلبریتی‌ها برای خود رأی جمع کرده اما «امیلی شروین»، از منتقدان روسی به «دویچه وله» گفت: «اینجا مخالفان یکدست نیستند. برخی معتقدند باید در خانه ماند و همه چیز را بایکوت کرد و برخی دیگر معتقدند باید رأی منفی خود را فریاد زد.»
در سایه این اتهامات اثبات نشده، فرانس پرس از درخواست اتحادیه اروپا برای روشن شدن ابهامات این رفراندوم خبر داد.

ادوارد فیلیپ، نخست وزیر فرانسه استعفای خود را تقدیم امانوئل مکرون، رئیس جمهوری این کشور کرد. به گزارش ایرنا به نقل از خبرگزاری فرانسه، هرچند مکرون این استعفا را پذیرفته اما فیلیپ تا زمان معرفی کابینه جدید، باید به انجام امور دولت ادامه دهد. برخی منابع از احتمال نخست وزیری «فلورانس پارلی» وزیر دفاع کنونی فرانسه خبر دادند.
دلایل استعفای فیلیپ اعلام نشده است. اما اخیراً برآورد می‌شد مکرون تحمل محبوبیت فیلیپ را ندارد. فیلیپ هفته پیش با کسب ۵۸ درصد آرا در انتخابات شهرداری‌های فرانسه پیروزی چشمگیری به دست آورد. انتخابات شهرداری‌ها در فرانسه، رویداد مهمی به شمار می‌رود که نتایج آن در ساختار و ترکیب قدرت سیاسی تأثیرگذار است. مکرون امیدوار بود با پیروزی حزبش در انتخابات شهرداری‌ها زمینه موفقیتش در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۲ را فراهم کند. اما این حزب به نتایج قابل توجهی دست نیافت.

گروه جهان – یک قاضی دیوان عالی انگلیس روز پنجشنبه در حکمی دسترسی نیکلاس مادورو، رئیس جمهوری ونزوئلا به 1.8 میلیارد دلار طلای ونزوئلا را غیرقانونی دانست. به‌گزارش نیویورک تایمز، پس‌از آنکه بانک مرکزی ونزوئلا با هدف کاستن از بحران اقتصادی این کشور از دولت انگلیس درخواست کرد، طلاهای ذخیره شده ونزوئلا در بانک‌های لندن را پس دهد، قاضی دیوان عالی انگلیس حکم به پرداخت آن به دولت موازی به رهبری خوان گوایدو داد و اعلام کرد، از آنجا که دولت لندن مادورو را به‌عنوان رئیس جمهوری به رسمیت نمی‌شناسد و درعوض خوان گوایدو، رهبر اپوزیسیون دولت کاراکاس را رئیس جمهوری قانونی می‌داند، دسترسی این طلاها باید به گوایدو اعطا شود. طلای متعلق به ونزوئلا هم‌اکنون در گاوصندوق بانک انگلستان قرار دارد.

ندا آکیش – پنجشنبه گذشته به وقت محلی در سنای امریکا دو لایحه مهم یکی در زمینه افغانستان و دیگری درباره تحریم بانک‌های مرتبط با چین به رأی گذاشته شد که اولی آرای لازم را کسب نکرد و تصویب نشد اما دومی نه تنها در سنا بلکه در مجلس نمایندگان هم به تصویب رسید و در انتظار امضای رئیس جمهوری است.
به‌گزارش خبرگزاری رویترز، سنای امریکا روز پنجشنبه به اتفاق آرا و در واکنش به قانون امنیت ملی چین علیه هنگ‌کنگ، به لایحه تحریم و تنبیه بانک‌هایی که با مقامات چینی روابط اقتصادی دارند، رأی داد. این لایحه یک روز قبل یعنی در روز چهارشنبه هم در مجلس نمایندگان به رأی گذاشته شده بود و در آنجا هم نمایندگان هر دو حزب دموکرات و جمهوریخواه به اتفاق آرا به آن رأی مثبت داده بودند؛ اتفاقی که کم سابقه است و به ندرت پیش می‌آید که در سنا و مجلس نمایندگان تمام اعضا اعم از دموکرات و جمهوریخواه به یک لایحه رأی مثبت دهند. حالا این لایحه به کاخ سفید می‌رود تا با امضای دونالد ترامپ، رئیس جمهوری امریکا به قانون تبدیل و لازم الاجرا شود. اگرچه گفته می‌شود این لایحه علیه بانک‌های مرتبط با دولت چین در حمایت از هنگ‌کنگ بوده اما اختلاف‌های چین و امریکا در ماه‌ها و حتی حدود یک سال ونیم اخیر بسیار جدی بوده و از جنگ اقتصادی دو کشور گرفته تا همه‌گیری ویروس کرونا پکن و واشنگتن رویارویی‌های لفظی جدی با هم داشته‌اند. به عقیده بسیاری از تحلیلگران این اقدام کنگره امریکا در واقع واکنشی به تمام این خصومت‌هاست.
به‌گزارش هیل، مجلس سنای امریکا همچنین روز چهارشنبه با 60 رأی مخالف در مقابل 33 رأی موافق پیشنهاد سناتور رندپال مبنی بر خروج نظامیان امریکایی از افغانستان را رد کرد.
در این پیشنهاد پال که مورد حمایت سناتور تام اودال هم بود، آمده بود، نیروهای امریکایی مستقر در افغانستان در بازه زمانی یکساله از افغانستان خارج شوند و به آنها پاداش دوهزارو 500 دلاری اعطا شود. اما سناتور جیمز اینهوف سنا را ترغیب کرد که از این پیشنهاد حمایت نکند، زیرا این پیشنهاد بهترین راه برای پایان دادن به جنگ در افغانستان نیست. وی تأکید کرد، خروج فوری نظامیان یعنی نادیده گرفتن روند صلح در افغانستان.

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

دعوت برای حضور در «مارالاگو»
تیلرسون هرگز به‌دنبال انقلاب فرهنگی در وزارت خارجه  نبود (آن‌گونه که من می‌خواستم انجام دهم) و هرگز نتوانست «ساختمان» (هر کسی که در وزارت خارجه کار می‌کند برای اشاره به وزارتخانه از این عبارت استفاده می‌کند) را باور کند و هیچ‌گاه به‌دنبال کنترل بوروکراسی حاکم بدون ایجاد تغییرات اساسی در آن نبود (آن‌طور که جیم بیکر وزیر خارجه جورج بوش پدر انجام داد). در مقابل تیلرسون با محدود کردن خود به معدود مشاوران معتمدش منزوی شد و ناگزیر تاوان آن را نیز پرداخت. با رفتن فلین - منصفانه یا غیرمنصفانه، شکست بود یا اتفاقی ناخوشایند- پست مشاور امنیت ملی که من قبلاً به‌دلیل نزدیکی فلین با ترامپ هرگز به آن فکر نکرده بودم، اکنون خالی شده و به‌عنوان یک گزینه در دسترس بود. رسانه‌ها گمانه زنی می‌کردند که جانشین فلین ژنرال دیگری خواهد بود و به افرادی چون «دیوید پترائوس» به‌عنوان نامزد احتمالی تصدی این پست اشاره می‌کردند. «رابرت هاروود» دریاسالار سابق که در آن موقع در شرکت تولید تجهیزات نظامی «لاکهید مارتین» کار می‌کرد (و متیس بشدت تأکید داشت که او جانشین فلین شود) یا «کیت کلوگ» (حامی قدیمی ترامپ که دبیری شورای امنیت ملی را برعهده داشت) از جمله افراد مد نظر برای این کرسی بودند. به‌نظر می‌رسید تیلرسون دخالتی در این زمینه ندارد و این نشانه دیگری از مشکل بود زیرا او در حلقه تیم ترامپ حضور نداشت و به‌نظر نمی‌رسید این موضوع را درک کرده باشد که اگر شخصی مانند هاروود به‌عنوان متحد متیس این کرسی را در اختیار بگیرد چه مشکلاتی می‌تواند در انتظارش باشد. این امر می‌توانست روابط تیلرسون با کاخ سفید را دشوارتر کند. در حقیقت رسانه‌ها هم متوجه شده بودند که تیلرسون در کل شخصیت خبرساز و مهمی نیست. استیو بنن استراتژیست ارشد ترامپ روز جمعه 17 فوریه در پیامی از من خواست پایان هفته برای دیدار با ترامپ به تفریحگاه او در «مارالاگو» بروم. آن روز «جو اسکاربرو» مجری شبکه «ام‌اس‌ان‌بی‌سی» توئیت کرد: «قویاً مخالف انتصاب جان بولتون برای پست وزارت خارجه بودم اما فردی همچون بولتون به‌عنوان سفیر سابق امریکا در سازمان ملل، در مقایسه با مایکل فلین بیشتر شبیه توماس جفرسون سومین رئیس جمهوری امریکا است که زمانی هم در اواخر قرن 18 سفیر واشنگتن نزد امپراطوری فرانسه بود.» در دنیای ترامپ این انتصاب می‌تواند مؤثر باشد. در آن روز پایانی هفته در عمارت تفریحی مارالاگو در فلوریدا، یکی از میهمانان به من گفت که از ترامپ بارها شنیده است که گفته «کم کم از بولتون خوشم می‌آید.» آیا قبلاً به این نتیجه نرسیده بودم که کار سخت تری با این جماعت دارم؟ ترامپ با سه نفر از نامزدهای تصدی پست مشاور امنیت ملی مصاحبه کرد: ژنرال «ایچ.‌آر.‌مک مستر» نویسنده کتاب «سستی در انجام وظیفه» که در آن به طرز فوق‌العاده‌ای به مطالعه و بررسی مناسبات بخش‌های نظامی و غیرنظامی در امریکا پرداخته است، ژنرال «رابرت کازلِن» فرمانده دانشکده افسری «وِست پوینت» و خود من. من سال‌ها با مک مستر نشست و برخاست داشتم و تمایل او برای پذیرش دیدگاه‌های جنجال برانگیز را تحسین می‌کردم ولی اولین بار بود که کازلن را ملاقات می‌کردم اما او را با شخصیت و یک مقام بسیار شایسته ارزیابی کردم. هر دوی آنها یونیفرم نظامی پوشیده بودند که بلافاصله توجه هر کس به مهارت‌های بازاریابی و روابط عمومی آنها جلب می‌شد. در مقابل، من هنوز سبیل خود را داشتم.