شیکاگو تریبون (امریکا):
اطلاعاتی که از ایالت ایلینوی منتشر شده، نشان می‌دهد، تزریق واکسن کووید19 در این ایالت با عدالت انجام نشده و بر حسب‌ نژاد، قومیت و سن به افراد واکسن تزریق شده است، طوری که سفید پوستان بیشترین میزان واکسن‌ها و سیاهان و هیسپنیک‌ها کمترین میزان را دریافت کرده‌اند.

جاکارتا پست (اندونزی):
خانواده‌های چینی اندونزیایی که در دو کشور چین و اندونزی هستند، امسال به‌خاطر شیوع کرونا و محدودیت‌های سفر، نتوانستند تعطیلات سال نوی چینی را کنار هم بگذرانند، بویژه که مسئولان بخش سلامت در هر دو کشور امسال تدابیر سختگیرانه تری را اتخاذ کرده‌اند.

دانو زایتونگ (آلمان):
در حالی که اقدامات دولت مرکل در رویارویی با کرونا، هنوز مورد سؤال است، قرار است، بزودی بعد از دو ماه وقفه کرونایی، مهد کودک‌ها  باردیگر بازگشایی شوند و خانواده‌ها کودکان خود را به این مراکز بسپارند، اما نگرانی‌ها در خصوص سلامت کودکان همچنان پابرجا است.

رند پال
سناتور جمهوریخواه از ایالت کنتاکی امریکا
مترجم: بنفشه غلامی / ما امریکایی‌ها بعد از 20 سال نبردهای مداوم تنها در عراق و افغانستان، 7 هزار نفر را از دست داده، از اندوه 50 هزار مجروح رنج برده و بیش از 5.4 تریلیون دلار هزینه صرف این نبردها کرده‌ایم. این حتی جدا از هزینه‌هایی است که در همین بازه زمانی بابت هزینه‌های انسانی و مالی در خاورمیانه بزرگ صرف کرده‌ایم. ضمن اینکه در این محاسبات تأثیراتی که این جنگ‌ها بر زندگی‌ها گذاشته، مثل پاشیده شدن خانواده‌ها از هم و تلفات جانبی آن همچون خودکشی‌های ناشی از حضور در جنگ و... لحاظ نشده است.
برخی می‌گویند، اینها هزینه‌های ناگزیر جنگ است. شاید. اما در یک جنگ چیزهایی که از دست داده می‌شوند، باید در ازای هدفی باشند. هدفی مثل ایجاد کشوری امن‌تر. برای تحقق چنین اهدافی باید نقشه‌ای برای پیروزی داشت. این چیزی است که ما به استراتژیست‌ها و افسران آینده در دانشگاه‌های جنگ آموزش می‌دهیم. مطابق قانون اساسی امریکا، برای آغاز هر جنگی باید ابتدا تأیید کنگره را داشت تا مردم نیز بتوانند از آن رضایت داشته باشند و هزینه‌های ناشی از جنگ را یک دستاورد برای هدفی خاص بدانند. با این حال ما پس از تقریباً 20 سال جنگ، به هیچ کدام از این موارد به طور منسجم دست نیافته‌ایم. نه به پیروزی مشخصی رسیده‌ایم و نه حتی یک ایده واقعی برای دستیابی به پیروزی داشته‌ایم. ما حتی در مورد چرایی ورود به جنگ صادق نبوده‌ایم و مدام اهداف خود را در طول جنگ تغییر داده‌ایم. ما هزینه‌های شگفت‌انگیزی بابت فرصت‌ها پرداخته‌ایم، هزینه‌هایی بی‌حد و اندازه و مهم‌تر از آن تعداد غیر قابل تصوری زندگی که باز هم تکرار می‌کنم، شامل 7 هزار کشته و 50 هزار مجروح می‌شود. و بعد از همه اینها، ما به همه کسانی که لباس نظامی برتن دارند و برخی از آنها حتی بعد از 11 سپتامبر متولد شده‌اند، مدیون هستیم که آنقدر شجاع هستند تا بپرسند: «پس جنگ کی تمام می‌شود؟» اکنون در آغاز سالی جدید با دولتی جدید مواجه هستیم و این فرصت را داریم که به این سؤال جواب دهیم. من امیدوار بودم که روزی برسد که روشنایی را در انتهای این تونل ببینیم. با این حال با انتصاباتی که انجام شده، مثل «آنتونی بلینکن» که در پست وزیر خارجه کار می‌کند و سابقه تأیید آغاز به جنگ را دارد، باید یک بار دیگر یادآوری کنیم که هرچه هم تغییر کند، موضع جنگی امریکا ثابت است.
زمانی که در سنا فرصت آن را یافتم که در جلسه رأی اعتماد به «بلینکن» از او درباره درس‌هایی بپرسم که از مشارکتش برای ادامه عملیات‌های امریکا در خاورمیانه آموخته است، او سعی کرد از پاسخ صریح طفره برود و به مسائل حاشیه‌ای آن بپردازد و به جای پرداختن به درگیر شدن در جنگ‌ها، بگوید اعتقاد دارد که ما باید پیش از هر چیز روی دیپلماسی متمرکز شویم. و البته تنها می‌توانم بگویم که امیدوارم واقعاً به آنچه گفته اعتقاد داشته باشد.
در جلسه رأی اعتماد، ما به این واقعیت نیز پرداختیم که «بلینکن» همراه با «باراک اوباما» و «جو بایدن»، رئیس جمهوری وقت و معاونش از سرنگونی «معمر قذافی» در لیبی حمایت کرد. این مدت زمانی نه چندان طولانی بعد از آن بود که متوجه شدند، هیچ قدرت رقیبی در لیبی قابلیت آن را ندارد که بتواند جای قذافی را بگیرد و مانع هرج ومرج شود.
می توان انتظار داشت که که آنها از آنچه در لیبی رخ داد، چیزهایی یاد گرفته باشند. اما پس چرا از حمله به سوریه نیز حمایت کردند؟ «بلینکن» در پاسخ به این سؤال گفت که آن‌طور که باید در سوریه کار نکردند. من مخالف هستم. ما بارها و بارها دیده‌ایم و تجربه کرده‌ایم که تغییر رژیم آن‌طور که باید مؤثر نیست.
اکنون نگرانی من برای امریکا این است که وزارت خارجه جدید امریکا بر اساس پیش فرض‌های موجود از قبل بخواهد بااستفاده از نیروی نظامی بدون هیچ هدف مشخصی به مداخله‌جویی‌های خود ادامه دهد. این همان مسیری است که دولت‌های قبلی امریکا پیموده و در آن شکست خورده‌اند.
«بایدن» در روزهای پیش رو فرصتی طلایی برای راه‌اندازی مجدد سیاست خارجی امریکا و پایان دادن به جنگ‌های به ظاهر بی‌پایان آن دارد. ما باید به یک دیپلماسی اندیشمندانه بازگردیم که هرگز روی دستاورد چیزهایی که نمی‌تواند بوضوح ببیند، تکیه نمی‌کند. ما باید دروازه‌های ارتباطی خود را باز نگه داریم و اگر لازم بود، محکم بایستیم اما در عین حال هرجا که ممکن بود، به دیگران گوش دهیم. ما باید ارتش امریکا را به مسیری که نسبت به آن آگاهی درست داریم، ببریم تا منافع امنیت ملی واقعی امریکا را از نو راه‌اندازی کنیم.
اما شاید با این وزارت خارجه شاید همچنان دوراز چنین مسیری باشیم.
منبع: National Interest

زهره صفاری/ وزارت خارجه امریکا تا سه روز آینده نام «انصارالله» یمن را از فهرست تروریستی این کشور خارج خواهد کرد.
به گزارش «رویترز»، «آنتونی بلینکن»، وزیر خارجه دولت جدید امریکا در حالی که زمان اجرای این دستور را 16 فوریه (28 بهمن) اعلام کرد، در بیانیه‌ای نوشت: «این تصمیم با درک شرایط فاجعه‌بار انسانی در یمن اتخاذ شده است. ما هشدارهای سازمان ملل، گروه‌های حامی حقوق بشر و... را درباره وضعیت بحرانی تأمین غذا و سوخت در یمن مورد توجه قرار دادیم و این لغو تحریم به منظور ایجاد اطمینان از جهت‌گیری سیاسی امریکا برای کمک به کسانی است که در بدترین بحران انسانی جهان قرار گرفته‌اند. امیدواریم این شرایط طرفین درگیر در یمن را پای میز مذاکره بکشاند.»
«بلینکن» همچنین با اشاره به نام سه تن از رهبران حوثی؛ «عبدالمالک الحوثی»، «عبدالخالق بدر الحوثی» و «عبدالله یحیی الحکیم»- اعلام کرد این افراد نیز روز سه‌شنبه از فهرست تروریسم خارج شده اما تحریم‌های وزارت خزانه‌داری امریکا و سازمان ملل همچنان برای آنها برقرار خواهد ماند: «واشنگتن تحرکات یمن را زیر نظر خواهد داشت و در صورت مشاهده هرگونه فعالیت خصومت‌آمیز بر فهرست تحریم‌ها خواهد افزود.» تصمیم بر تروریستی اعلام شدن نام انصارالله یمن، در واپسین روزهای کاری دولت «ترامپ» برای به چالش کشیدن جانشینش در حوزه سیاست خارجی اتخاذ شد اما «جو بایدن» پس از ورود به کاخ سفید در 20 ژانویه تغییر سیاست امریکا در قبال کشور بحران‌زده یمن و تأکید بر دیپلماسی به جای جنگ را در اولویت‌های کاری دولتش قرار داد و برای اثبات وعده‌های خود پیش از هر اقدامی به‌طور رسمی حمایت امریکا از ائتلاف به رهبری عربستان در یمن را پایان داد و با تعیین «تیموتی لندرکینگ»، دیپلمات کهنه کار امریکایی به عنوان نماینده ویژه در یمن، تلاش‌های دیپلماتیک برای پایان جنگ در این کشور را در محک عمل قرار داد. با این حال به گفته «ند پرایس»، سخنگوی وزارت خارجه امریکا این اقدامات دلیل بر نگاه مثبت دولت جدید به انصارالله نیست: «این اقدامات حمایتی نشانه اعتماد یا اطمینان ما نسبت به حوثی‌ها نیست. اما ما اولویت‌مان را بر دیپلماسی گسترده قرار داده‌ایم.»
تحریم ترامپ؛ تهدید قحطی
تحلیلگران «نیویورک تایمز» بر این باورند اقدام آخرین روزهای «ترامپ» علیه انصارالله یمن، بیش از حوثی‌ها، مردم این کشور را تحت‌الشعاع قرار داده بود. فقر وسیع و جنگ داخلی، 80 درصد جمعیت 30 میلیونی یمن را در مناطق تحت کنترل حوثی‌ها به بحرانی انسانی نزدیک کرده است. شرایطی که «آنتونیو گوترش»، دبیر کل سازمان ملل پیش‌تر آن را «خطری جدی برای بروز بدترین قحطی در چند دهه اخیر» دانست. از طرفی سناتور «کریستوفر اس مورفی» از کانکتیکات در بیانیه‌ای خروج نام انصارالله از فهرست تروریست را «نجات زندگی‌ها» نامید: «این شرایط تأثیری بر حوثی‌ها نخواهد گذاشت بلکه ارسال کمک‌های غذایی و حیاتی را به یمن با مشکلات جدی روبه‌رو خواهد کرد ضمن اینکه بر مذاکرات سیاسی مؤثر نیز اثرگذار خواهد بود.»
نگاه‌های متفاوت به تصمیم امریکا
در حالی که سازمان ملل و برخی کشورها مانند اتریش از تصمیم امریکا در قبال یمن استقبال کرده و آن را گامی مؤثر به نگرانی‌های حقوق بشری دانسته‌اند، محمد علی الحوثی، یکی از رهبران انصار‌الله نیز در توئیتی، آن را اقدامی مثبت تلقی کرد. به نوشته ایسنا به نقل از روسیا الیوم، وی اظهارات بلینکن را تأکید بر اشتباه بودن اقدام دولت سابق امریکا و همچنین تأیید مشروعیت نبرد انصارالله در دفاع از وطن و حفظ حاکمیت عنوان کرد. در همین حال برخی رسانه‌های یمنی از عقب‌نشینی تدریجی نیروهای عربستان از شهر مارب همزمان با پیشروی ارتش و کمیته‌های مردمی یمن به سمت این شهر خبر داده‌اند.
با وجود این شرایط واکنش‌ها در اروپا نشانی از همراهی ندارد. چراکه با وجودی که «بایدن» با تغییر موضعی آشکار نسبت به سلفش در برابر سعودی‌ها قرار گرفته است و به نوشته «رویترز»، «جین پسکی»، سخنگوی کاخ سفید اعلام کرده است «بایدن» حتی تصمیمی برای تماس با پادشاه یا ولیعهد عربستان نیز ندارد. اما تروییکای اروپایی همچنان به حملات حوثی‌ها به عربستان واکنش‌های انتقادی نشان می‌دهند. از سوی دیگر به نوشته «گاردین»، بریتانیا نیز در واکنش به درخواست چندین تن از قانونگذاران ارشد امریکایی برای همسویی انگلیس در ممنوعیت فروش سلاح به عربستان، پاسخ منفی داده و در حالی که طبق آمارها این کشور تنها در فاصله جولای تا سپتامبر سال گذشته، 1.4 میلیارد پوند از فروش سلاح به عربستان درآمد داشته اعلام کرده است امریکا نمی‌تواند آنها را در مسیر سیاست‌های خود قرار دهد.

رئیس سابق بانک مرکزی اروپا که با درخواست رئیس جمهوری ایتالیا مأمور تشکیل دولت جدید بود، کابینه 23 نفره‌اش را معرفی کرد. به گزارش ایسنا به نقل از یورونیوز، «ماریو دراگی» در تعیین اعضای دولت جدید از طیف‌های گوناگون احزاب سیاسی بهره گرفته و در میان 15 مرد و 8 زن عضو کابینه نمایندگانی از حزب دموکرات، جریان راست افراطی به رهبری «ماتئو سالوینی»، حزب راست میانه «فورزا ایتالیا» به رهبری «برلوسکنی» و... را جای داده است.  از این تعداد هشت تن تکنوکرات و 15 نفر مقام سیاسی هستند. گفته می‌شود وزارتخانه «انتقال محیط زیستی» نیز به کابینه جدید ایتالیا اضافه شده که ریاست آن برعهده «روبرتو چینگولانی»، فیزیکدان و متخصص هوش مصنوعی است. «دراگی» در حالی کار خود را آغاز کرده است که «جوزپه کونته»، نخست وزیر سابق ایتالیا به دلیل کنارکشیدن یکی از احزاب ائتلافی از دولتش مجبور به استعفا شد.

«آنگلا مرکل» اعتراف کرد دولت آلمان در نخستین موج همه‌گیری کرونا در تأمین ماسک بسیار کند عمل کرد اما در عین حال از سیاست‌های خود در خرید واکسن حمایت داشت. به نوشته ایرنا به نقل از «بلومبرگ»، صدراعظم آلمان در مصاحبه‌ای تلویزیونی گفت: «واکنش‌ها به همه‌گیری این ویروس در پاییز گذشته بسیار تردیدآمیز بود. با این حال با وجود کندی عملکرد در روزهای نخست، اما راهبردمان در خرید واکسن از اتحادیه اروپا قابل دفاع است. نمی‌خواهم از اصل قضیه خارج شوم و به حواشی بپردازم اما حقیقت این است که تصور این بود می‌توان در کمتر از یک سال به واکسن دسترسی داشت. اتحادیه اروپا نیز دستور داده به اندازه کافی واکسن خریداری شود و آلمان نیز دوز کافی را در اختیار دارد.»

مؤسسه حقوق و دموکراسی بحرین(بیرد) گزارش‌هایی را فاش کرده است که نشان می‌دهد کمی پیش از 14 فوریه و دهمین سالگرد اعتراضات این کشور دست کم 18 بزرگسال و 11 کودک بازداشت شده‌اند. به گزارش ایسنا به نقل از عربی21، این مؤسسه تحقیقاتی که در لندن مستقر است با اطمینان از صحت گزارش‌هایش اعلام کرد، ضمن تأکید بر بازداشت 7 روزه کودکان، این اقدامات را حرکتی پیشدستانه برای ممانعت از تظاهرات دهمین سالگرد انتفاضه بحرین عنوان کرد. مسئولان بحرینی تاکنون بازداشت دو نوجوان 13 ساله را تأیید کرده‌اند و قرار است این دو نوجوان که جرمشان فاش نشده بزودی در دادگاه حاضر شوند، اما این اقدامات با واکنش حامیان حقوق بشری همراه شده است.  «آیه مجذوب» از سازمان دیده‌بان حقوق بشر معتقد است: «نظام بحرین مخالفان را پیش از تظاهرات خفه می‌کند.»

ادامه از صفحه اول
ما شاهد دستاورد خوبی در حوزه آموزش مجازی بودیم. با این حال هر کدام از این روش‌های آموزش نقاط قوت و ضعفی دارد که می‌شود درباره‌اش حرف زد. درباره آموزش مجازی باید گفت که هیچ کدام از مدل‌های آموزش جای معلم را نمی‌گیرد و ما هم این حرف را می‌پذیریم که پیشرفته‌ترین فناوری‌ها جای معلم را نمی‌گیرد.
معلم در کلاس درس با تعاملات چهره به چهره هم دانش‌آموزش را تربیت و هم آموزش می‌دهد، اما در این مدل آموزش تعامل چهره‌به‌چهره نیست و حالا می‌بینیم که دانش‌آموزان پایه اول و دوم افت داشتند. لذا ما باید برای پایه اول و دوم ابتدایی تدبیر ویژه‌ای بیندیشیم. من در شورای عالی آموزش و پرورش حداقل دو بار این تذکر را دادم که دانش‌آموزان پایه اول و دوم نمی‌توانند از امکانات فضای مجازی استفاده کنند، یعنی هنوز خواندن و نوشتن نمی‌دانند و پیشنهادم این است که دانش‌آموزان را به گروه‌های کوچک‌تر  ٥ یا ٦ نفر تقسیم کنیم و از مادرهای دانش‌آموزان هم بخواهیم همراه فرزندان‌شان هفته‌ای دو روز و در مدت زمانی یک ساعته در مدرسه حاضر شوند.
این اقدام موجب می‌شود معلم، دانش‌آموزانش را بشناسد و هم اینکه مادرها هم به کمک آموزش و پرورش می‌آیند. چرا که اکثر مادرها سواد دارند و فقط روش تدریس را نمی‌دانند، مادرها نمی‌دانند که چگونه باید یک مفهوم را به دانش‌آموز یاد دهند. مادرها هنگامی که بچه‌ها آموزش می‌گیرند در کلاس حضور دارند و می‌بینند که چطور معلم آموزش می‌دهد، آنها هم در خانه «معلم یار»
 و همکار معلم در امر آموزش می‌شوند.
من هنوز این پیشنهاد را توصیه می‌کنم. برخی نقاط کشور هم که اصلاً بیماری کرونا وجود ندارد، مدارس باید دایر باشد. البته معتقدم که در آینده و پساکرونا دیگر آموزش و پرورش به  دوران قبل از کرونا برنمی‌گردد، بلکه آموزش ترکیبی خواهیم داشت. یعنی بخشی از مباحث به شکل حضوری و بخش دیگر به شکل مجازی ارائه خواهد شد.
در شورای عالی آموزش و پرورش به آقای وزیر  پیشنهاد دادم تیمی را تشکیل دهند که روی پساکرونا و آموزش و پرورش کار کنند. مدل‌های آموزش را ارائه دهند  که ما چگونه آموزش و پرورشی را پس از کرونا داشته باشیم. خودم پیش‌بینی آموزش و پرورش ترکیبی را دارم، البته این مدل آموزش نیاز به آیین‌نامه، قوانین و آموزش معلمان دارد.

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

علاقه ترامپ به گزینه نظامی علیه «مادورو»

سپس صبح همان روز با ترامپ صحبت کردم. او اکنون درباره دستیابی به‌منابع نفتی ونزوئلا در دوران پس‌از سرنگونی حکومت مادورو تضمین می‌خواست و تلاش می‌کرد اطمینان یابد پس از سرنگونی مادورو، چین و روسیه از توافق‌های قبلی خود با حکومت‌های غیرقانونی چاوز و مادورو دیگر منفعتی کسب نخواهند کرد. طبق معمول، ترامپ در تفکیک قائل شدن میان اقدامات مسئولانه برای حفاظت از منافع مشروع امریکا با دست درازی‌هایی که دولت‌های دیگر بویژه دولت‌های دموکراتیک هرگز به آنها توجهی ندارند، مشکل داشت. پیشنهاد کردم پنس این موضوع را در تماس تلفنی که قرار بود همان روز با گوایدو برقرار شود، با او در میان بگذارد و ترامپ موافقت کرد. همچنین با تعدادی از اعضای کنگره از ایالت فلوریدا تلفنی تماس گرفتم. آنها قصد داشتند بعد‌از ظهر همان روز درباره مسائل ونزوئلا با ترامپ صحبت کنند. هدف این بود که اگر در این جلسه مسأله چاه‌های نفت مطرح شد آنها آمادگی لازم را برای پرداختن به آن داشته باشند. «مارکو ربیو»، «ریک اسکات» سناتورهای امریکایی و «لینکلن دیاز-بالارت» و «ران دِسنتیس» اعضای مجلس نمایندگان امریکا قویاً از سرنگونی مادورو حمایت کردند. روبیو در دیدار با ترامپ گفت: «این می‌تواند آخرین فرصت باشد» و موفقیت در این زمینه «یک پیروزی بزرگ برای سیاست خارجی» ما خواهد بود. آنها در طول این جلسه، توضیح دادند که مجلس ملی ونزوئلا بر این باور است که بسیاری از توافق‌های تجاری روسیه و چین از طریق پرداخت رشوه و فساد به‌دست آمده و وقتی دولت جدید مستقر شود براحتی می‌توان آنها را ملغی کرد. بحث‌های این جلسه بسیار مفید بودند و ترامپ علناً با به‌رسمیت شناختن گوایدو موافقت کرد و پنس هم که در این جلسه حضور داشت، کاملاً آماده بود تا آن را عملی کند. ترامپ سپس در جمله‌ای که چندان کمکی نمی‌کرد، گفت: «از او (گوایدو) می‌خواهم بیان کند که بشدت به ایالات متحده- و نه کشور دیگری وفادار- خواهد ماند.»
با وجود این ترامپ هنوز به‌دنبال یک گزینه نظامی علیه ونزوئلا بود و این مسأله را با جمهوریخواهان ایالت فلوریدا در میان گذاشت که کاملاً آنها را شوکه کرد، به جز روبیو، که قبلاً هم این خواسته ترامپ را شنیده بود و می‌دانست چگونه مودبانه از اظهار نظر درباره آن خودداری کند. من بعداً با شاناهان سرپرست وزارت دفاع و دانفورد رئیس ستاد مشترک ارتش امریکا تماس گرفتم تا نظر آنها را درباره این تحولات بپرسم. هیچ یک از ما فکر نمی‌کردیم که در این مقطع، استفاده از گزینه نظامی توصیه مناسبی باشد. از نظر من، صحبت از گزینه نظامی فقط برای حفظ علاقه‌مندی ترامپ به هدف اصلی ما یعنی سرنگونی مادورو بود، بی‌آنکه وقت خود را صرف چنین طرح‌های ناشدنی و غیر عملی بکنیم. پنتاگون باید به خانه اول باز می‌گشت و کار را کلید می‌زد زیرا در دولت اوباما، جان کری وزیر خارجه پایان دکترین مونرو را اعلام کرده بود؛ اشتباهی که در همه سازمان‌ها و ادارات امنیت ملی طنین‌انداز شد و تأثیراتی قابل پیش‌بینی بر جای گذاشت. وقتی که ترامپ بعدها گفت که من جلوی تندروی‌های او (جان بولتون) را در مورد ونزوئلا گرفتم، چیزی را که مردم فکر می‌کردند فقط یک شوخی است، ثابت کرد. درباره موضوع ونزوئلا، او درست می‌گفت. دانفورد در پایان این تماس تلفنی با لحنی مؤدبانه گفت از تلاش‌های من برای کمک به او برای درک این که دخالت نظامی در ونزوئلا چگونه ممکن است، یکباره اتفاق بیفتد، قدردانی می‌کند. البته من کار سختی انجام نداده بودم، حرفم را با بیان این جمله پایان دادم که «تنها کاری که باید انجام می‌دادم این بود که تماس بگیریم.» اکنون این دانفورد بود که مشکل داشت. او خندید و به یاد بازی‌های دوران کودکی گفت: «باشه، تو منو زدی و حالا من گرگم!» دست‌کم او هنوز شوخ طبعی خود را داشت.
پنس از من خواست حدود ساعت شش و 15 دقیقه در زمان تماس تلفنی‌اش با گوایدو، در دفتر او حضور داشته باشم. گوایدو بسیار از کلیپی که پنس قبلاً در حمایت از او در اینترنت منتشر کرده بود، قدردانی کرد و دو طرف گفت‌و‌گوهای بسیار خوبی داشتند. پنس بار دیگر بر حمایت ما از مخالفان دولت تأکید کرد و گوایدو با لحنی مثبت، هر چند کلی، توضیح داد که مخالفان در صورت در دست گرفتن کنترل کشور چه اقداماتی انجام خواهند داد.